خوشحالم که خوشبختيد.

خود من،توي يک خانواده و فاميل مذهبي بزرگ شدم.اما از آقايون فاميل،کسي رو نديدم که به همسرش احترام بذاره يا حداقل براش ارزش قايل باشه.حواسشون به خيلي چيزا هست،لقمه ي حروم نيارن سر سفره،حق و ناحق نکنن،بچه هاشون نمازخون باشن،حتما خانوما چادر سرشون کنن،به حرام ها لب نزنن و خيلي چيزاي ديگه.اما وقتي بحث ميکشه به موضوع همسر داري،تجديد ميشن.

نه احترامي،نه محبتي،اکثرا هم خانوماشون افسردگي گرفتن...تا شکايتي هم به اين نوع برخوردشون با زنا ميکني،ميگن:"مثل جووناي الان بشيم بنده ي زن؟(البته دور از جون همسرشما).اگه اينطوريه چرا خود اماما گفتن فلان و بهمان؟هزارجور توجيه ديني و غيرديني ميارن...